شَوَد از عِشق، سَهل کاری چند / که بُوَد پیشِ عَقل، بَس مُشکِل!
ازدواج روز به روز سخت تر می شود، ریشه های این موضوع ساختاری اند، اما افراد هم می توانند نقطه شروع تغییرات اگرچه اندک باشند، ولی خود ما هم به استمرار وضع موجود دامن می زنیم، در این زمانه لازم است تا «مردی از خویش برون آید و کاری بکند». به عنوان مثال یکی از دوستان خوب ما که به تازگی داماد شده، با موافقت و همراهی همسر فهمیده و محترمش، به جای کارت دعوت کاغذی، کارت دعوت الکترونیک برای مدعوین فرستاد، بعد که از او پیرامون این موضوع به ظاهر ساده پرسیدم متوجه شدم چه قدر تاثیرگذار است. قیمت هر کارت دعوت خوب و تزئین شده مقوایی بین 5 تا 15 هزار تومان است، ما وسطش را می گیریم یعنی 10 تومان، اگر قرار باشد 400 نفر را دعوت کنید هزینه اش می شود حدود 4 میلیون تومان! اصلاً می گوییم نصف، باز هم می شود 2 میلیون تومان! یعنی عروس و داماد بیچاره باید حدودا نصف حقوق یک ماهشان را (بر اساس قانون کار) فقط برای کارت دعوت بدهند، در صورتی که با همین اقدام ساده یعنی الکترونیک کردن آن 2 میلیون صرفه جویی می شود. این یک مثال ساده بود، از این هزینه های غیرضروری قابل اغماض بسیار وجود دارد، این که باید چند رقم غذا داد، این که باید حتما تیم فیلم برداری و عکاسی در حد فیلم های کریستوفر نولان باشد! این که همان اول زندگی باید همه وسیله ها کامل و جدید و طراز اول باشد (یخچال ساید، تلویزیون بزرگ، و و و و)... به هر حال ما خودمان هم بی تقصیر نیستیم، اگرچه بستر اجتماعی عامل معده همه این هاست، اما ماهم مقابله ای نمی کنیم و بنابرین عامل تسهیل گر و امتداددهنده ایم...
